Που’σαι Θανάση
Την ίδια μέρα με την επίσκεψή μας στην Κεντρική Αγορά της Αθήνας, βρεθήκαμε στο πιο γνωστό σουβλατζίδικο της Αθήνας: Στο Θανάση, στο Μοναστηράκι.
Ακόμα θυμάμαι σαν παιδί στη δεκαετία του ’70 τις βόλτες στο Μοναστηράκι και το σουβλάκι από το Θανάση! Η γεύση από το σουβλάκι του Θανάση εκείνης της εποχής, έχει μείνει ανεξήτηλη!
Το σήμερα; Ποιό είναι το σήμερα του Θανάση;
Σήμερα, αν και κάποια στοιχεία από το παρελθόν διατηρούνται, πολλά θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και της επιχειρηματικότητας. Η αλήθεια είναι ότι το λεγόμενο “Brand Name” του Θανάση είναι το πιο ισχυρό στο χώρο του. Φτάνοντας μπροστά στο Θανάση λοιπόν, στο τέρμα της οδού Μητροπόλεως, μεσημεράκι Τετάρτης 27/4, αντικρύσαμε ένα μαγαζί που έχει επεκταθεί πάρα πολύ μέσα και έξω και που με δυσκολία έβρισκες τραπέζι άδειο! Εκατοντάδες άνθρωποι απολάμβαναν τα εδέσματα δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα σχετικά αποπνικτική! Τα καταφέραμε και κάτσαμε και ομολγουμένως, το σέρβις ήταν πάρα πολύ γρήγορο. Παραγγείλαμε σουβλάκι τυλιχτό, πατατούλες και μπυρίτσα.
Στεναχωρηθήκαμε όταν είδαμε τις “προ-κατ” πατάτες… Δυστυχώς, η ταχύτητα και η ευκολία σε βάρος της ποιότητας. Θα έπρεπε αυτή τη λεπτομέρεια να την προσέξουν οι επιχειρματίες για να κρατήσουν στη θέση του το “Brand Name”. Μετά ήρθε το σουβλάκι με το περίφημο κεμπάπ του Θανάση. Ευτυχώς, αυτό σε αποζημειώνει για όλα τα αρνητικά!!! Ένα σουβλάκι τυλιγμένο όπως τον παλιο καιρό (δεν το βρίσκεις πιά αυτό!) και γεύση που σε γυρίζει στην εποχή που εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε και έχουμε συνδέσει με την παιδική μας ηλικία.
Η συνταγή απλή και δεδομένη, χωρίς παρεκλήσεις: Κεμπάπ από μοσχαρίσο και πρόβειο κρέας, πίτα αλάδωτη όπως το παλιό καιρό (όχι αυτές τις “μοντέρνες” και απαράδεκτες πίτες που κυκλοφορούν και που συνήθως είναι βουτηγμένες μέσα σε πολύ λάδι, αμφιβόλου ποιότητος), ντοματούλα, κρεμμυδάκι, μαϊντανός, αλάτι και πάπρικα. Εξαιρετικό!
Τέλος, με λύπη είδαμε ότι ο Θανάσης επέκτεινε το μενού και σε άλλα είδη: Σουβλάκι μερίδα κοτόπουλο και χοιρινό, τα οποία είχαν αρκετή ζήτηση. Κάπου πήρε το αυτί μου και κάτι σε μοσχάρι…. Καταλαβαίνω το επιχειρηματικό θέμα σε αυτές τις επιλογές των ιδιοκτητών της επιχείρησης. Η επιλογή είναι εμπορικά επιτυχημένη. Ξεφεύγοντας όμως από την εξιδείκευση του κεμπάπ, πιστεύω ότι θα χαθεί και η “ουσία”…
Να είμαστε όλοι καλά!