Εκτέλεση
Καλημέρα Φίλοι μου και Χρόνια Πολλά!
Μεγάλη Πέμπτη χθές, και όπως όλη η Ελλάδα, τηρήσαμε το έθιμο των ημερών να φτιάξουμε τα Πασχαλινά Κουλουράκια. Στο σπίτι μας, το έθιμο αυτό, το τηρούμε ανελλιπώς εδώ και χρόνια!
Το έργο αυτό το αναλαμβάνει η Ανθηλία με τη Μητέρα της και πάντα έχουμε τους μικρότερους από την οικογένεια να βοηθάνε. Η ουσία είναι πολύ βαθύτερη: Η Αγάπη για αυτό που κάνουμε, που περνάει από τους μεγαλύτερους στους μικρότερους μέσα από το έθιμο! Έτσι νοιώθουμε το νόημα των ημερών και το σπίτι γεμίζει αληθινή Αγάπη!
Για τη συνταγή θα χρειαστούμε:
– 6 φρέσκα αυγά, κατά προτίμηση βιολογικά,
– 250 γραμ. βούτυρο ή μαραγρίνη,
– μισό κιλό ζάχαρη,
– μισό φλυτζάνι φρέσκο γάλα,
– το χυμό και το ξύσμα (όσο το δυνατόν λεπτότερο), από ένα πορτοκάλι,
– 2 κουταλάκια του γλυκού αμμωνία σε σκόνη,
– μία γερή πρέζα αλάτι,
– ένα χτυπημένο αυγό με λίγες σταγόνες νερό για να γυαλίσουν τα κουλουράκια στο ψήσιμο,
– αλεύρι για όλες τις χρήσεις: όσο πάρει (περίπου 1,5 κιλό). Το καλύτερο αποτέλεσμα θα το έχουμε αν κοσκινίσουμε το αλεύρι πριν το χρησιμοποιήσουμε.
Εκτέλεση:
Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη, μέχρι να γίνουν μία ομοιόμορφη μάζα και προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά. Συνεχίζουμε το χτύπημα, προσθέτωντας το ξύσμα και το χυμό του πορτοκαλιού και το αλάτι.
Ζεσταίνουμε λίγο το γάλα και διαλύουμε καλά μέσα σε αυτό, την αμμωνία.Προσθέτουμε το μίγμα στο μίξερ, που συνεχίζει το ζύμωμα.
Αφού γίνουν μία ομοιόμορφη μάζα, προσθέτουμε λίγο-λίγο το αλεύρι και συνεχίζουμε το ζύμωμα. Θέλουμε μία ζύμη που να μην είναι πολύ σφιχτή αλλά όχι και πολύ μαλακή. Εμάς μας πήρε λίγο λιγότερο από 1,5 κιλό αλέυρι.
Το ζύμωμα τελειώνει όταν βάζουμε το δάχτυλο μας μέσα στη ζύμη και βγαίνει καθαρό, χωρίς να έχει κολλήσει καθόλου ζύμη.
Φωνάζουμε τα παιδιά και όλοι μαζί φτιάχνουμε τα κουλουράκια σε διάφορα σχέδια. Αφήστε τα παιδιά να εκφραστούν ελέυθερα!
Απλώνουμε σε ένα φαρδύ ταψί πάνω σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και τα περνάμε με το χτυπημένο αυγό.
Φουρνίζουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 200C (180C σε φούρνο με αέρα) μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.
Και του χρόνου να είμαστε καλά να τηρήσουμε το έθιμο!
